 |
| Eerste wedstrijd bij FC Twente in 2023. Vanuit de dug-out de wedstrijd bekijken. |
Sommige mensen hebben het geluk om hun loopbaan te beginnen met een duidelijk beeld van wat hen echt gelukkig maakt – wat ze willen doen, welk soort werk hen aantrekt. Sommigen vinden hun roeping als leraar, arts of militair. En dan is er de grote meerderheid die eigenlijk niet goed weet welke carrière echt bij hen past.
Vaak kiezen we iets en zijn we blij met de richting die we inslaan, maar dan zorgt de wankele balans van de wereldeconomie voor onrust. Mensen die halverwege hun loopbaan zijn, vinden het dan moeilijk om te beslissen of ze hun huidige baan moeten aanhouden of hun koers drastisch moeten wijzigen. Helaas worden velen van ons gedwongen om in de loop der jaren verschillende soorten werk te doen. Dat is meestal niet wat we willen, want elke verandering kost energie – je moet je aanpassen en weer van voren af aan beginnen. Maar verandering kan ook spannend zijn. Ze kan ons uitdagen om dingen te doen die ons uit onze comfortzone halen – en juist daar begint vaak iets moois.
Dit soort verhalen vormt het begin van mijn nieuwe reeks. Ik richt me op mensen die precies dát hebben gedaan: ergens halverwege of aan het eind van hun loopbaan hun leven helemaal hebben omgegooid. Een paar weken geleden schreef ik over Neil D’Silva, schrijver van horrorverhalen én hardloper.
Neil D’Silva – auteur van 17 gepubliceerde horrorromans, mentor, loper en ‘aspirerend ultramarathonloper’.
Vandaag gaat mijn verhaal over een voormalige klant, Lale Demir Güngör, met wie ik bijna tien jaar heb samengewerkt.
Lale groeide op in een klein dorpje van zo’n tienduizend inwoners in Nederland: Eerbeek. Ze behoort tot de derde generatie van de Turkse generatie die naar Nederland kwam om te werken in de papier- en kartonfabrieken in de regio. Ze werd in Nederland geboren en had daardoor het voorrecht haar hele opleiding in het Nederlands te kunnen volgen. En studeren, dat deed ze. Ze behaalde een diploma International Business Languages in Arnhem, waar ze Frans, Engels, Duits en Economie leerde. Thuis sprak ze al vloeiend Turks. Toch wilde Lale niet de toeristische sector in, wat destijds de meest voor de hand liggende keuze was voor mensen die zoveel talen spraken.
Ze zocht naar een kantoorbaan en ging aan de slag bij een bedrijf dat linnengoed importeerde, als logistiek medewerker. Na een jaar stapte ze over naar een andere organisatie, waar ze zeven jaar lang werkte als trainer voor productiemedewerkers binnen de verkoopafdeling. Vervolgens ging ze aan de slag bij een farmaceutisch bedrijf als Artwork Packaging Development Officer, waar ze een jaar werkte. In die periode stuurde ze een open sollicitatie naar Mead Johnson Nutrition – het bedrijf waar wij elkaar een paar jaar later zouden ontmoeten. Ze werd uiteindelijk door MJN benaderd toen ze vier maanden in een andere baan zat, waar ze niet echt gelukkig was door het gebrek aan vrijheid en zelfstandigheid.
| . |
 |
Genietend van haar nieuwe ervaring en rol bij AZ Alkmaar. |
Bij Mead Johnson voelde ze zich eindelijk op haar plek. Ze werkte er met fijne collega’s en bleef er uiteindelijk tien jaar lang. Aan het einde van deze lange periode begon ze zich af te vragen: wat nu? Wilde ze dit soort werk haar hele leven blijven doen? Terwijl ze daar met vrienden en familie over sprak, stelde een van haar vriendinnen voor dat ze een opleiding tot gerechtstolk zou volgen (met focus op het strafrecht) en zich zou specialiseren in de Turkse taal. Lale was verrast door hoeveel steun dit idee kreeg van iedereen in haar omgeving. Toch vroeg ze zich af of ze op haar veertigste niet te oud was om nog iets nieuws te leren. Ze stelde die vraag zelfs aan het opleidingsinstituut. Het antwoord was duidelijk: “Natuurlijk niet.”Binnen twee weken schreef ze zich in. Acht maanden en vijf examens later studeerde ze af – midden in de coronapandemie, in juni 2020. Helaas ontving ze haar diploma per post en kon ze geen groot afstudeerfeest meemaken.
Tijdens de acht maanden van haar studie vond Lale intussen nog een andere baan, dit keer als Product Manager voor dierenvoeding. Maar door de coronacrisis ontmoette ze haar collega’s nauwelijks, en ze begon zich steeds meer geïsoleerd te voelen. Daar zat ze dan: een kersvers afgestudeerde tolk, maar nog steeds met een vaste baan en een stabiel inkomen — iets wat je niet zomaar opgeeft. Toch merkte haar familie dat ze ongelukkig was in haar werk en moedigden ze haar aan om stappen te zetten richting iets nieuws.
Op een dag belde haar tante haar op via WhatsApp en merkte op dat Lale er ongelukkig en vermoeid uitzag. Dat was het moment dat Lale haar oude docent van de tolkopleiding om advies vroeg. Moest ze haar baan opzeggen of niet? Zijn antwoord bleef haar bij:“Als dat salaris je niet gelukkiger maakt dan een baan bij een fastfoodketen zou doen, waarom zou je het dan blijven doen?”
Zoals de meeste mensen had Lale vaste lasten, een hypotheek en rekeningen die betaald moesten worden. Maar uiteindelijk besloot ze de sprong te wagen. Op de verjaardag van haar moeder, 5 oktober 2020, nam ze ontslag. Ze zegt dat dit de beste beslissing van haar leven was. Ze schreef zich in als freelancer en begon actief naar klanten te zoeken.
Al snel bevond ze zich in rechtszalen, luisterend naar de rechtbankprocedures en die simultaan vertalend voor haar cliënten. Geen enkele dag voelde hetzelfde – haar werk was levendig, dynamisch en vol afwisseling. Na een tijdje realiseerde ze zich dat ze zich ook kon laten registreren als gerechtstolk in het Engels en het Duits. Inmiddels staat ze ook voor die talen ingeschreven. Haar opdrachten brachten haar naar allerlei interessante plekken, en haar dagen waren gevuld met bijzondere verhalen.Volgens Lale heeft ze nu een verrijkend en dankbaar beroep. De mensen voor wie ze tolkt, zijn blij met haar aanwezigheid. En in de afgelopen anderhalf jaar kreeg ze zelfs de vraag of ze wilde lesgeven aan het instituut waar ze zelf haar diploma behaalde.
Sinds 2023 breidde ze haar diensten verder uit: ze tolkt nu ook bij immigratiekantoor, politiebureaus en ziekenhuizen. Daarnaast werkt ze als docente voor zowel beginnende als ervaren tolken, en is ze bevoegd om examens af te nemen voor toekomstige tolken in het Turks en het Engels. Ze gaf haar werk een nieuwe dimensie door cursussen Juridisch Engels voor het notariaat te ontwikkelen en te geven. Die richting ontstond eigenlijk toevallig – een klant had haar eens gecomplimenteerd op haar perfecte Engels en zei dat hij graag Engels van háár zou willen leren. En zo werd haar nieuwste initiatief geboren: Taalented Trainingen.
 |
| Lesgeven |
De grootste wending in haar nieuwe carrière kwam toen haar zoon haar vroeg waarom ze niet zou proberen hetzelfde te doen voor Turkse voetbalteams die Nederland bezoeken voor wedstrijden en toernooien. Wat begon als een leuk idee, werd werkelijkheid. Ze nam contact op met verschillende organisaties zoals UEFA en FIFA, en belandde uiteindelijk op de televisieschermen tijdens wedstrijden, dankzij een klein tolkenbureau dat gespecialiseerd is in voetbaltolken: Voetbaltolk, gevestigd in Nijmegen. Ze leerde razendsnel om haar vertaalskills ‘live’ in te zetten tijdens voetbalwedstrijden — een sport waar ze eerder niets van wist! Het leven werd plotseling spannend voor deze veertiger die uit haar comfortzone was gestapt. Ze zat ineens tussen bekende mensen en beroemdheden. Inmiddels werkte ze al bij tien officiële wedstrijden. In februari 2025 werd ze uitgenodigd door Galatasaray in Istanbul, en in september 2024 reisde ze naar Wales, waar ze ‘live’ tolkte met een Welsh accent in het Engels. Op 21 mei 2025 verscheen ze in het populaire Nederlandse tv-programma “De Rijdende Rechter”, dat al dertig jaar op televisie wordt uitgezonden. Ja — ze was letterlijk overal te zien!
 |
Het televisieprogramma waarin ze te zien was |
 |
Ze werd ook in februari 2025 in een Nederlandse krant geïnterviewd, tijdens haar verblijf in Istanbul, over haar werk als voetbaltolk. |
 |
In januari 2025 tolkte Lale bovendien voor Nuri Bilge Ceylan, de beroemde filmregisseur die prijzen heeft gewonnen op het filmfestival van Cannes. |
 |
Ze deed ook de flash-interviews voor de trainer van AZ Alkmaar, Maarten Martens, na de wedstrijd tegen Fenerbahçe. |
 |
 |
Klaar voor de spotlights. |
Al met al wil ik hiermee benadrukken dat verandering, hoe zwaar, vermoeiend en uitputtend ze soms ook is terwijl we erdoorheen gaan, ons uiteindelijk vaak prachtige dingen brengt. We plukken de vruchten van het harde werk dat we in die periode moesten verrichten. Wanneer die transformatie eenmaal op gang komt, voelt het vaak als de beste verandering van ons leven. We ontdekken dat we niet meer zijn wie we ooit waren — we zijn beter, sterker en rijker geworden aan ervaring.
Dus, als jij je op dit moment in een dip bevindt in je carrière, gebruik dit verhaal dan als bewijs dat er altijd een beter morgen bestaat.
Een belangrijk én grappig moment:
De Turkse hoofdcoach van Galatasaray complimenteerde Lale met haar razendsnelle vertaling. De coach sprak Turks, maar Lale kreeg haar minuutje roem erbij cadeau. 😄
👉 Facebook-video van het moment
Je kunt contact opnemen met Lale via
🌐 www.taalentedtranslations.nl
#opnieuwbeginnen #hetisnooitteleat #verbindjemetjemensen #carrièreverandering #gelukkiginmijnwerk
Read this story in English here
Changing careers at 41 - Starting over and Thriving - Lale Demir Güngör
Vond je dit een inspirerend verhaal? Dan vind je dit motiverende stuk over Kaushik vast ook mooi.
No comments:
Post a Comment